Íslenskt þjóðlag. Ljóð: Eggert Ólafsson. Úts. Róbert A. Ottósson.

Undir bláum sólarsali
Sauðlauks upp í lygnum dali,
fólkið hafði af hanagali
hversdagsskemmtun bænum á,
fagurt galaði fuglinn sá,
fagurt galaði fuglinn sá.
Og af fleiri fugla hjali
frygð um sumar stundir
Listamaðurinn lengi þar við undi.

Gullinn runnur húsið huldi,
hér með sína gesti duldi,
af blakti laufa blíður kuldi
blossa sunnu mýkti þá,
fagurt galaði fuglinn sá,
fagurt galaði fuglinn sá.
Blærinn kvæði bassa þuldi,
blaða milli drundi.
Listamaðurinn lengi þar við undi.

Hunangsblóm úr öllum áttum,
ilmi sætum lífga máttu,
söngpípan í grasagáttum
gjörði tíð á enda kljá,
fagurt galaði fuglinn sá
fagurt galaði fuglinn sá.
Skjótt var liðið langt af háttum,
lagst var allt í blundi.
Listamaðurinn lengi þar við undi.