Lag og ljóð: Böðvar Guðmundsson

Yfir í Fjörðum allt er hljótt,
eyddur hver bær, hver þekja fallin.
Kroppar þar gras í grænni tótt
gimbill um ljósa sumarnótt.
Ókleifum fjöllum yfirskyggð
ein er það huldufólksbyggð.

Bátur í vör með brostna rá
bíður þar sinna endaloka.
Lagði hann forðum landi frá
leiðina til þín, fjörðinn blá.
Aldrei mun honum, ástin mín,
áleiðis róið til þín.

Fetar þar létt um fífusund
folaldið sem í vor var alið.
Aldrei ber það um óttustund
ástina mína á vinafund.

Grær yfir leiði, grær um stein,
gröfin er týnd og kirkjan brotin.
Grasrótin mjúka, græn og hrein
grær yfir huldufólksins bein.
Grær yfir allt sem eitt sinn var,
ástin mín hvílir nú þar.