Ljóð: Halldór Kiljan Laxness. Lag Gylfi Þ. Gíslason. Radds. Þorvaldur Gylfason

Ég skal vaka og vera góð
vininum mínum smáa,
meðan óttan rennur rjóð,
roðar kambinn bláa,
og Harpa syngur hörpuljóð
á hörpulaufið gráa.

Stundum var í vetur leið
veðrasamt á glugga;
Var ekki´ eins og væri´ um skeið
vofa í hverjum skugga?
Fáir vissu að vorið beið
og vorið kemur að hugga.
–
Einsog hún gaf þér íslenskt blóð,
ungi draumsnillíngur,
megi loks hin litla þjóð
leggja` á hvarm þér fíngur,
á meðan Harpa hörpuljóð
á hörpulaufið syngur.